Леў Ніканавіч Бялевіч (1926; в. Багуцкія, цяпер Мёрскі раён, Віцебская вобласць, Беларусь — 2015; Санкт-Пецярбург, Расея) — сябра Глыбоцкай групы моладзевай падпольнай арганізацыі Саюз Беларускіх Патрыётаў (СБП) з восені 1945 году. Вязень ГУЛАГу з 1947 па 1955 год. 30 кастрычніка 1992 году рэабілітаваны Вярхоўным судом Беларусі. Пазьней жыў у Полацку (Віцебская вобласьць, Беларусь). Памёр у сьнежні 2015 году ў Санкт-Пецярбургу.

Прычыну хуткай паразы антысавецкай беларускай моладзевай арганізацыі Леў Бялевіч бачыць ва ўласнай неасцярожнасьці тагачасных маладых патрыётаў і правакатарстве аднаго з удзельнікаў СБП Алега Стахоўскага, які аказаўся супрацоўнікам энкавэдыстаў.