Сёлета на плакаце Тыдня супраць смяротнага пакарання фотаздымак, зроблены ў красавіку 2017 года ў месцы масавых расстрэлаў – урочышчы Хайсы пад Віцебскам. Там было расстраляныя тысячы людзей пры Сталіне, але сённяшнія ўлады адмаўляюць прызнаваць злачынствы камунізму і сцвярджаюць, што гэта ахвяры Другой сусветнай вайны.

Бягучы  2017 год – у пэўным сэнсе юбілейны – 100 год з дня рэвалюцыі, якая прывяла да масавых расстрэлаў, а таксама і 80 гадоў з 1937 года – піку масавых рэпрэсій у СССР. Плакат са слоганам “Смяротнае пакаранне – гэта мінулае” і чэрапамі з расстрэльнай адтулінай – напамін пра тое, якія цывілізацыйныя страты нясуць і таталітарныя рэжымы, і смяротнае пакаранне.  Быў перыяд, калі ў СССР адмянялі смяротнае пакаранне. У 1947 годзе выйшаў указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР “Аб адмене смяротнага пакарання”. Прычыны адмены былі і палітычныя, і эканамічныя. За аднаго боку ствараўся іміджа гуманнай дзяржавы,  а з іншага – СССР адбудоваўся пасля Другой Сусветнай вайны, патрэбны былі працоўныя рукі і бясплатая праца зняволеных.  Праз тры гады, у студзені 1950 “па шматлікіх просьбах працоўных” выйшаў указ “Аб выкарыстанні смяротнага пакарання да здраднікаў радзімы, шпіёнаў, падрыўнікоў-дыверсантаў”. Cмяротнае пакаранне – падмурак таталітарызму.    

 

Таталітарызм і смяротнае пакаранне звязаныя непарыўна, смяротная кара – інструмент для падтрымання ў грамадстве страху.