Міхась Кукабака – самы вядомы беларускі дысідэнт савецкіх часоў  нарадзіўся 3 снежня 1936 года ў Бабруйску і ў 2016 годзе  адначае 80-годдзе. За свае перакананні, адстойване правоў чалавека, свабоды слова і распаўсюд Усеагульнай дэкларацыі правоў чалавека Міхась Кукабака 17 гадоў быў пазбаўлены волі.

 Да 80-гадовага юбілею падрыхтаваная дакументальная кніга “Міхась Кукабака” – гэта зборнік артыкулаў, інтэрв’ю, лістоў, які складаецца з чатырох частак. Аснову кнігі скадае Вялікае інтэрв’ю, запісанае 2 – 4 лютага 2013 года ў маскоўскай кватэры Міхася Кукабакі. Кніга падрыхтаваная Праваабарончым цэнтрам “Вясна” і Цэнтрам даследванняў грамадзянскай супольнасці Беларусі. Прапануем ўвазе чытача фрагменты кнігі, якія тычацца жыцця Міхася Какубакі ў Бабруйску: “Нарадзіўся я 3 снежня 1936 года ў г. Бабруйску. Хоць да 1958 года ў пашпарце была дата 2 лютага. Думаю, не памылка. Мабыць, каб крыху раней мяне сплавіць з дзіцячага дома, і зрабілі на дзесяць месяцаў старэй. А пасля арміі ўсё стала на свае месцы. З матэрыялаў крымінальнай справы за 1970 год даведаўся, што маці нарадзілася ў 1912 годзе і працавала на лесазаводзе там жа, у Бабруйску. Колькі сябе памятаю, а гэта, мабыць, з трох-чатырох гадоў, быў я непажаданым дзіцёнкам. Маці была да мяне абыякавая, і ў мяне таксама не было да яе нейкіх сыноўніх пачуццяў. Мной займалася бабуля, і, падобна, я быў для яе сэнсам жыцця. Вось яе і ўспрымаў як адзінага роднага чалавека. Са шкадаваннем успамінаю, толькі адзіны раз мне ўдалося зрабіць для яе нешта карыснае. Калі нас, трох хлопцаў, пераводзілі ў рамесніцкую вучэльню, то начальства дзіцячага дома расшчодрыліся. Усім тром далі па добраму ваўнянаму швэдры чырвонага колеру. Калі бабуля мяне наведала, мне з цяжкасцю ўдалося ўгаварыць яе ўзяць швэдар. Прыйшлося злёгку зманіць, маўляў, у мяне яшчэ ёсць”.