Паэт Анатоль Сыс пра літаратурную суполку “Тутэйшыя”: “Перад вечарынай рэспубліканскай грамадска-літаратурнай суполкі “Тутэйшыя” у Доме літаратара мне было сказана, што ад таго, як я правяду вечарыну (мелася на ўвазе спяванне “гімну маладых” “Пагоня”), залежыць мая будучыня. Манаполія на маю будучыню належыць выключна мне. Іншая справа – не толькі ад мяне залежыць мой дабрабыт. Мне распавялі, што пасля вечарыны “Тутэйшых” у Янкі Брыля запыталі: “Ну, як?” На што Янка Антонавіч адказаў: адным словам: “Тэатр!”. Магчыма, наш паважаны пісьменнік меў рацыю. Прынамсі, я шмат у чым тэатр аднаго паэта. Але часам мне здаецца што і маё пакаленне і тыя справы, што яно робіць успрымае, як гульню. Дык што, тэатр аднаго пакаленя? Калі гэта так, то нам проста набходна ўзняцца на вышэйшую прыступку ўсведамлення сябе ў дачыненні да грамадства, а потым і да літаратуры”.  

Інтэрв’ю з паэтам Анатолем Сысам. Чырвоная змена. 30 ліпеня 1988 года.