Біяграфія:

1961 Брэст.

Закончыў філялягічны факультэт БДУ і асьпірантуру Інстытуту мовазнаўства Акадэміі навук Беларусі. Працаваў выкладнікам у Менскім дзяржаўным пэдагагічным інстытуце (цяпер БДПУ імя М. Танка), быў адным з заснавальнікаў і настаўнікам Беларускага гуманітарнага ліцэю, выкладаў у Віленскім і шэрагу іншых унівэрсытэтаў за мяжой; з 1990 працаваў у часопісе "Спадчына", цяпер выконвае абавязкі галоўнага рэдактара.

Упараднік правапісу, суаўтар нарматыўнага зводу "Беларускі клясычны правапіс" (2005), аўтар мэтадычных працаў, навуковых і энцыкляпэдычных артыкулаў з мовазнаўства і найноўшай гісторыі, літуаністыкі. Для дашкольнікаў уклаў разам з П. Садоўскім навучальна-выхаваўчыя праграмы і "Чытанкі". Дасьледаваў гісторыю нацыянальнай сымболікі, выдаў кнігу для дзяцей "Пра герб і сьцяг" (2003). Вывучаў разьвіцьцё грамадзкага сэктару ў першыя гады незалежнасьці (Sadouski, P., Viačorka, V. Nichtregierungsorganisationen im Transformationsprozess in Belarus. Dortmund, 1995).

З 1979 па 1990 у нелегальнай палітычнай "Групе Незалежнасьць". Удзельнічаў у падпольных выданьнях "Люстра Дзён" (1979--1981), "Бурачок" (1986--1988). Сузаснавальнік нонканфармісцкіх нацыянальна-адраджэнцкіх арганізацыяў: Беларуская Майстроўня (1980--1984), "Талака" (1985--1989), згуртаваньня Канфэдэрацыя беларускіх суполак (засн. у 1987). Старшыня рады "Цэнтру Супольнасьць" (1995--2002). Намесьнік старшыні Рэспубліканскай тэрміналягічнай камісіі, старшыня Анамастычнай камісіі ТБМ. Сузаснавальнік Беларускага Народнага Фронту ў 1988, старшыня Партыі БНФ і БНФ "Адраджэньне" (1999--2007). Цяпер у арганізацыйным камітэце Беларускага Руху.
За палітычную дзейнасьць быў пад крымінальным перасьледам і неаднакроць трапляў пад адміністрацыйны арышт.

Каардынатар арганізацыйнага камітэту Першай (устаноўчай) Асамблеі дэмакратычных няўрадавых арганізацыяў у 1997 г. Сябра Рабочай групы Асамблеі ўсіх скліканьняў, яе старшыня ў 1999--2000.

Жыве ў Мінску.