ТАЛАКА (Менск) – незалежніцкае арганізацыя моладзі ў сяр. - др. пал. 1980-х, гісторыка-культурнае аб’яднаньне. Т. утваралася ўвосень 1985 як клюб аховы помнікаў; стала пераемніцай «Майстроўні» і маладзёвага клюбу імя Ў.Караткевіча. У пэрыяд да 1989 Т. стала самай вялікай і ўплывовай нефармальнай арганізацыяй. Ля вытокаў яе заснаваньня былі С.Вітушка, В.Вячорка, В.Івашкевіч, А.Суша.

Т. аб’ядноўвала блізу 60 сябраў, але ў сходах і талоках удзельнічала значна большая колькасьць людзей. Т. мела некалькі кірункаў сваёй дзейнасьці: удзел у рэстаўрацыйных работах і археалягічных раскопах, ахова помнікаў гісторыі і архітэктуры, змаганьне за стварэньне беларускіх клясаў і школаў, правядзеньне экалягічных экспедыцыяў, культурна-асьветніцкая дзейнасьць, адраджэньне народных сьвятаў. Традыцыйным стала штогодняе правядзеньне Купальля, Калядаў, Гуканьня вясны. У насьценгазэце «Ратуша» адлюстроўвалася дзейнасьць суполкі. У 1986-1987 талакоўцы наладзілі выпуск самвыдавецкага «Бурачка», у 1989 выпусьцілі гумарыстычнае выданьне «Брук», прымеркаванае да 23 лютага (дзень Савецкай арміі).

Разам зь іншымі суполкамі Т. ўдзельнічала ў падрыхтоўцы і правядзеньні масавых палітызаваных мерапрыемстваў: «Дзьвінскае ралі’87», мітынг у абарону Верхняга гораду (1988); «Прыпяць’88»; мітынгі ў Курапатах і на Ўсходніх могілках, антыракетны паход (1990) і інш.

Т. была адным з ініцыятараў стварэньня Канфэдэрацыі Беларускіх Суполак і БНФ «Адраджэньне».