На адно з паседжаньняў гарадскога страйкавага камітэту прыйшоў сп. І. Д. Кавалеў, загадчык завадской лабараторыі ВА “Гомсельмаш” і сказаў: “Можа хопіць пужаць страйкамі, лепей арганізаваць акцыю пратэста і рушыць маршам да М.Рыжкова і М.Гарбачова у Маскву - так узьнікла ідэя “Марша за выжываньне” Я.Мурашка аб’ездзіў усю Гомельскую вобласьць, Магілёў, звязаўся з украінскім Рухам”, наладзіў кантакт з Бранскам. Заказаў на гомельскай фабрыцы “ 8 сакавіка” экіпіроўку - накідкі “Чарнобыль – наша боль”, для удзельнікай акцыі. 7-га 1990г. ліпеня акцыя распачалася. Больш за 300 удзельнікаў з Гомельскай вобласьці, Магілёва, Бранска (Украіна не адгукнулася) рушылі на 11 аўтобусах і прайшлі маршам па вуліцах Бранска і Масквы, Пасьля таго, як улады Масквы забаранілі шэсьце на Чырвонай плошчы, быў распачаты мітынг ля сьцен Крамля. У ім бралі удзел сотні іншаземных карэспандэнтаў, бо у той час праходзіў XXVIII КПСС. Каб спыніць мітынг, удзельнікі маршу, былі запрошаны і прыняты прым’ер- міністрам СССР М.Рыжковым у Сьвярдлоўскай залі Крамля., дзе іх выслухалі. Ужо у жніўне у Гомель прыехала дзяржаўная камісія СССР на чале з міністрам па НС Дагужыевым, і усе нашы патрабаваньні былі прыняты. Трэба адзначыць, палітычную значнасьць гэтай акцыі - упершыню грамадзяне прымусілі урад сесьці за стол перамоваў і дамагчыся перамогі. Паводле: Яўген Мурашка, “Гісторыя масавых акцый у Беларусі 1988-2009 гг"