Гутарка

Г. зявiлася працягам рукапіснага “Падсьнежнiка” (чатыры выпускі П. выйшлі ў 1963-1964 гадох), які перапыніўся пасля адхiлення М.Хрушчова ад улады, калi ў грамадскiм жыццi ўсталявалася атмасфэра падазронасцi i “выкрывальнiцтва”.
Г. выдавалася Міколам Ермаловічам (псэўдонiм — Сымон Беларус) напрацягу 1975 – 1976 гадоў. Назву — “Гутарка”, — аўтар выбраў пад увагаю таго, што ў Х1Х стагодздзi гутаркі былі найбольш распаўсюджаным жанрам нелегальнага друку. У выданні змяшчаліся творы, якiя не маглi быць змешчаныя ў афiцыйным друку з-за свае грамадзянскае, сацыяльнае i палiтычнае накiраванасцi. Аўтар рыхтаваў матэрыялы ў Менску (у ДБЛ БССР), друкаваў ў Маладэчнi на машынцы, а потым перадаваў Яўгену Кулiку для памнажэння. Нумар выходзiў прыкладна раз на тыдзень. Усяго выйшла каля 50-цi Г., але частка з iх была страчана. Змяшчалiся матэрыялы рознага жанру, прасякнутыя iдэяй незалежнасцi, нацыянальнага абуджэння Беларусi. Выданне—грамадска-палітычнае.